آموزش دادن و راهنمایی‌کردن دارای برخی از مشخصه‌ها هستند:
- هر دو آنها نیازمند سطح بالایی از تعهد از سوی کلاینت/ راهنمایی‌شونده هستند.
- هر دو آنها متمرکز بر بهبود وضعیت‌های آتی کلاینت/ راهنمایی‌شونده هستند (به عنوان مثال در تضاد با مشاوره، که هدف آن حل کردن موقعیت‌های گذشته است).
- هر دو آنها نیازمند سطح بالایی از عمل متقابل هستند.
- هر دو آنها شامل ارائه بازخورد و توصیه هستند.
تفاوت‌های قابل توجهی هم وجود دارد:
| راهنمایی کردن | آموزش دادن | |
|---|---|---|
| مدت زمان | بر عهده افراد | مبتنی بر دستاورد |
| حوزه | روی ساخت رابطه با اعتماد و چرخه پیشرفت تمرکز می‌کند. | روی دستیابی به یک هدف خاص تمرکز می‌کند (اما اعتماد هم مهم است). |
| روش | به راهنمایی‌شونده بستگی دارد. | به هدفی که قرار است حاصل شود بستگی دارد. |
| طبیعت ارتباط | دارای منافع مشترک | کاملا حرفه‌ای |
| باز بودن | محرمانه | می‌تواند با توجه فرمت باز یا محرمانه باشد. |
| مسیر | راهنمایی‌شونده انتخاب می‌کند. | هر دو می‌توانند انتخاب کنند. |
| میزان رسمیت | به طور کلی غیررسمی است. | از ساختار رسمی استفاده می‌کند. |
| متخصص موضوع | راهنمایی‌کننده | کلاینت |
| متخصص فرآیند | راهنمایی‌کننده | مربی |
| انتظارات | پرورش مهارت کلی | دستیابی به سطح عملکرد |
| «ارائه سخنرانی» | راهنمایی‌کننده بسیار بیشتر از راهنمایی‌شونده صحبت می‌کند. | کلاینت بسیار بیشتر از مربی صحبت می‌کند. |